Met het Dagboek van de Wallen geven we onze prachtige, dynamische buurt een gezicht. We interviewen allerlei uiteenlopende mensen uit de buurt: van ondernemers tot bewoners, van de wijkagent tot een medewerker van een museum. Wij vragen hen hoe zij in de buurt terecht zijn gekomen, wat hun mooiste en leukste herinnering is en nog een aantal positieve vragen. 

Deze persoonlijk en leuke verhalen delen wij vervolgens op onze sociale mediakanalen om meer positieve berichtgeving over onze buurt de wereld in te helpen en om mensen kennis te laten maken met de verschillende, unieke personen die onze prachtige buurt rijk is.

Kent u iemand die leuk is om te interviewen voor het Dagboek van de Wallen? Geef dit door via info@burgwallen.nl 

Lees hier het verhaal van onze buurtbewoners Nienke en Katrien:

Wij zijn moeder Nienke en dochter Katrien Algra. 

Nienke: “Ik woon al sinds 1982 op de Oudezijds Achterburgwal. Ik kon een maandje een kamer overnemen maar de bewoner van de etage is toen nooit meer thuisgekomen. Katrien is in 1995 geboren en is hier opgegroeid. Haar kamer lag aan de voorkant van het souterrain, een soort kamer die in de rest van de Wallen wordt verhuurd aan prostituees. Een beetje onrustig en lawaaierig was het wel, maar Katrien wist niet beter.”

Wat is het leukste dat jullie hebben meegemaakt op de Wallen?

Nienke: “In 1986 zat ik met mijn zusje op het stoepje voor ons huis. Een toerist kwam langs en stelde ons een vraag waar we volmondig ‘ja’ op zeiden. We verstonden: ‘is this your house?’ Al snel werd duidelijk dat de man had gevraagd of ons huis een ‘whorehouse’ was. Iets wat ook Katrien nog levendig voor ogen staat is die keer dat Sinterklaas op bezoek zou komen maar met zijn boot vast kwam te zitten voor Casa Rosso. Onder het oog van vele toeristen probeerden Sint en zijn pieten tussen de zwanen door naar ons huis te komen.”

Katrien: “Vroeger speelde een vriendje en ik samen ‘restaurantje’. We noemden onszelf ‘het fruitige hapje’ en moesten natuurlijk ook boodschappen doen. Dan liepen we met zijn tweetjes naar de Nieuwmarkt om boodschappen te doen. Twee huppelende kinderen, manoeuvrerend tussen de junks en toeristen. 10 jaar later vertelde mijn vader dat hij ons altijd vooruit was gerend en ons ook altijd stiekem achtervolgde. In onze waan van zelfstandigheid hadden we niets door. Zelfs niet toen hij een keer werd ondervraagd door een oplettende agent: ‘Meneer, kunt u ons vertellen waarom u die kinderen in de gaten houdt’?”

Wat vinden jullie het allermooiste aan de Wallen?

Nienke: “Op de Wallen bestaan verschillende parallelle werelden: de wereld van de bewoners met hun woonhuizen, schoonmakers, buurtwinkels, de wereld van de toeristen met de coffeeshops en het vele geslenter en de wereld van de prostitutie. Het mooie hiervan is dat deze werelden elkaar even ontmoeten: een verdwaalde toerist in de houthandel, een Amerikaanse opa die knetterstoned door de buurt loopt, of de prostituee die altijd naar Katrien zwaaide als ze naar school liep. Soms stonden we dan samen in de rij voor de kassa van de Albert Heijn en dan zei Katrien: ‘Kijk mama! De knuffeldame heeft kleren aan!’”.

Wat is jullie favoriete plek in het Wallengebied om te relaxen?

Nienke: “Bij ons voor op het stoepje of op de vensterbank van het raam. In een verbazingwekkend lange avondzon is het daar heerlijk naar mensen kijken terwijl de rest van het huis aan komt waaien en mee komt borrelen. Plekken die verder tot onze favorieten behoren zijn: Tofani, met de gratis ijsjes aan het einde van het seizoen, ‘t Loosje en natuurlijk café Bern. “

Wat is jullie mooiste herinnering op de Wallen?

Nienke: “In een buurt waar seks overal te koop is, krijgen herinneringen van liefde nog meer kleur. Katrien was er niet geweest als ik haar vader niet had ontmoet in ons huis op de Oudezijds. Ik woonde daar met 15 huisgenoten met 1 douche en 1 wc en liep een keer stomdronken de kamer van mijn buurman binnen. In het nokje van het achterhuis begon een geheime affaire steeds meer op echte liefde te lijken.”

Katrien: “Ook voor mij waren de Wallen het toneel van heftige verliefdheid: zo was er eens in de Oude Kerk een expositie waar je makkelijk kon zoenen zonder gezien te worden. Of later, toen we nergens in huis een condoom konden vinden en we er eentje kochten bij de dichtstbijzijnde prostituee. Ze wilde er twee euro voor hebben. Er kon helaas geen lachje vanaf maar wij moesten wel erg lachen.”

Wat is jullie lievelingsplek op de Wallen?

Nienke: “De 8 jaar dat Katrien naar de St. Antoniusschool ging, was Latei op de Zeedijk het vaste honk voor ouders die hun kinderen naar school hadden gebracht. We hadden een vaste tafel in de hoek en wisselden strippenkaarten in voor koffie. Nu houd ik vooral van de Wallen als ik er ’s morgens wandel met mijn hond Skipper. Alles is nog doodstil, met alleen wat schoonmakers aan het werk die de kamertjes ‘een beurt’ geven en die ene prostituee die drie keer in de week om 8 uur ‘s ochtends begint. We groeten elkaar al jaren. Wel mis ik Houthandel Schmidt. Dat gaf de Wallen iets vertrouwds en dorps.”

Hoe zie je de toekomst van de Wallen voor je?

Nienke: “Goed. Wel zou ik willen voorstellen om van kamers weer een bordeel te maken en entree te heffen bij de voordeur. Hierdoor komt er ook geld binnen als er alleen maar gekeken wordt. Ook zijn de prostituees dan goed beschermd en is het bezoek meer privé.” 

Wat zou je veranderd willen zien aan de Wallen?

Nienke: “Ik hoop dat de coronaperiode een positieve boost geeft aan de Wallen. Het was te druk en er hing niet altijd een leuke sfeer. Toeristen die alleen maar komen om te kijken en coffeeshops te bestormen doen de stad geen goed. Ik hoop dat hier verandering in komt. Verder vind ik het geweldig dat het Green Light District zo goed bezig is: de Wallen worden groener en de bewoners nemen hierin ook steeds meer zelf het initiatief. Verder zou ik graag wat meer positieve verbinding willen tussen bewoners en ondernemers.”